3 producten
20 producten
4 producten
Sinds zijn debuut in de wereld van de motorraces begin jaren '70 tot op de dag van vandaag heeft Brembo vier verschillende soorten materiaal gebruikt om remschijven te produceren. Van plasmagecoate aluminium schijven die in de loop van 80 jaar zijn gebruikt om het gewicht te verminderen in de 125 en 250 klassen tot de zwevende schijven met schijfdrager van gegoten aluminium en schijfrotor van gietijzer geschroefd op de schijfdrager tot aan de zwevende schijven met aluminium schijfdrager en roestvrijstalen schijfrotor. Begin jaren negentig deed een nieuw materiaal met revolutionaire eigenschappen zijn intrede. Dit is koolstof en werd vervolgens gebruikt om de schijven van motorfietsen uit de topklasse te vervaardigen, eerst voor de 500-klasse en vervolgens voor de MotoGP en kortstondig voor de 250-klasse.
De remschijf
Koolstofschijven maken een aanzienlijke gewichtsvermindering op onafgeveerde massa mogelijk, verminderen het gyroscopische effect aanzienlijk, verbeteren het rijgedrag van de fiets en bieden prestaties die veel beter zijn dan die van stalen tegenhangers. Ze hebben echter een minpunt: ze kunnen pas effectief remmen als ze de juiste bedrijfstemperatuur hebben bereikt; Daarom gebruiken de piloten de opwarmronde en de eerste bochten na de start om de schijven op temperatuur te brengen. Tot op heden zijn in de Moto GP, in geval van regen, wat betekent dat de weersomstandigheden het niet mogelijk maken om het juiste temperatuurbereik te bereiken, de gebruikte remschijven nog steeds van staal. Zelfs bij lage temperaturen, maar bij afwezigheid van water, blijven koolstofschijven echter nog steeds de voorkeursoplossing, misschien met standaardband (zie hieronder),
Tijdens het laatste seizoen van 2014 is de verordening inzake maatregelen voor schijfremmen van koolstof vooraan in de MotoGP-klasse gewijzigd. Tot nu toe stonden de regels twee formaten voorschijven toe: 320 mm, gebruikt in bijna alle circuits en 340 mm, verplicht voor Motegi en optioneel voor Barcelona en Sepang. Door deze aanpassing kunnen 340 mm-schijven worden gebruikt op circuits (waar het gebruik van 320 nog steeds is toegestaan), terwijl ze verplicht blijven voor Motegi.
De belangrijkste kenmerken van de Brembo carbon remblokken die worden gebruikt in de MotoGP-kampioenschappen zijn hoge wrijving en constante efficiëntie, vooral bij hoge schijftemperaturen, maar vallen nog steeds binnen het juiste gebruiksbereik. Deze kenmerken garanderen een uitstekende en uniforme remwerking gedurende de hele wedstrijd, waardoor de kans op fading kleiner wordt. Boven de maximumtemperaturen kan de wrijvingscoëfficiënt voor koolstof veranderen, waardoor het vervagingseffect ontstaat met als gevolg een afname van de remprestaties en een plotselinge toename van de slijtage van koolstofschijven en -blokken.
De geschiedenis van de radiale hoofdremcilinder begint in 1985, toen de eerste Brembo het eerste patentidee registreerde dat voorbestemd was om een revolutie in remsystemen teweeg te brengen. Het idee werd aanvankelijk overgenomen in de Racing, waar problemen met de beperkte ruimte op racefietsen onvermurwbaar onderzoek naar compactere oplossingen vereisen. De nieuwe oplossing kon niet alleen de totale afmetingen verkleinen, maar ook de ergonomie van de bestuurder verbeteren, waardoor de bediening van de hendel effectiever werd. Deze structurele opstelling maakte het, naast andere voordelen, ook mogelijk om de hoofdremcilinder te ontwerpen met als doel de hydraulische en mechanische interacties te optimaliseren, om de prestaties van het product te verbeteren. In 1986 kwam de radiale hoofdremcilinder al op het circuit, aan boord van de Yamaha YZR OW 81 van de Amerikaan Lawson die dat jaar won het kampioenschap in de 500-klasse. De Amerikaanse piloot waardeerde onmiddellijk de hoge lineariteit van de respons: dit overtuigde Brembo om het idee verder te ontwikkelen, nieuwe afdichtingen te introduceren en de verstelinrichting van de hendelafstand tot het stuur te verbeteren.
De Brembo monoblock-remklauwen met 4 zuigers voor de Moto GP zijn gemaakt uit één blok aluminium-lithiummateriaal. De vorm van het remklauwlichaam is ontworpen om de verhouding tussen massa en stijfheid te optimaliseren, terwijl het oppervlak vernikkeld is. Een van de meest voor de hand liggende verschillen met de remklauwen die op racefietsen zijn gemonteerd, is de aanwezigheid van “snelkoppelingen” voor het spoelen en voeden, waardoor de remklauw snel kan worden vervangen of ontlucht tussen testsessies of tijdens dezelfde sessie.